هنوز، منتظر!

غدير؛ يك بركه، بركه اي كه بر خلاف همه‌ي بركه هاي دنيا جاري بود، بركه اي كه از همان اول خلقت جاري گشت، همان بركه‌اي كه هنوز هم جاري است، بركه اي كه پاك است و پاك مي‌كند هر‌كه خود را در مسير آن قرار دهد.
غدير از روز ازل در زندگي مردمان جريان داشته، جرياني ازلي؛ جوششي از دل پيامبران الهي -عليهم السلام- و البته ابدي؛ تا كنار حوض كوثر، يعني از بطن پيام‌آوران مهر و عطوفت تا ظهور يگانه منجي عدالت و انسانيت.
در طول كل اين سال‌ها هركه مي‌خواست پاك شود، زندگيش را پاك كند، به سعادت رسد و تغيير كند، خود را در اين بركه شست و پاك گشت.
و امروز بركه‌ي جاريِ پاكِ دوران ما مهدي -عليه السلام- است. هركس پاكي مي‌خواهد، سعادت را مي‌خواهد، زندگيِ انساني را مي‌خواهد، بيايد، بيايد و خود را در غديرِ جاريِ امروز پاك كند. خود را پاك كند، مثل باران، و ببارد، ببارد و جاري شود و به غدير بريزد، خود را به گمشده‌ي درونش برساند، به گمشده‌اي كه هر روز در درون خود صداي جاري بودنش را مي‌شنود.
و اين بركه هميشه جاري مي‌ماند تا هركه صداي جريانش را مي‌شنود خود را در آن پاك كند.